Rozmnażanie Gerbili oraz opieka nad oseskami. - Astra28 - Strona HOBBYSTYCZNA

Rozmnażanie.

Zanim podejmiesz decyzję o rozmnażaniu myszoskoczków bardzo ważne jest zastanowienie się, co zrobisz z młodymi. Jest to o tyle istotne, że para myszoskoczków może mieć w ciągu swego życia ponad 50 młodych, dla których trzeba znaleźć nowy dom. Gdy urodzą się młode na pewno bardzo się do nich przywiążesz i będziesz z zapałem obserwować postępy w ich rozwoju. Dlatego na pewno byś chciał, aby trafiły w dobre ręce. Możesz spróbować oddać je do sklepu, jeśli uznasz, że zapewni myszoskoczkom odpowiednie warunki. Możesz też popytać wśród znajomych, jednak biorąc pod uwagę ile młodych możesz mieć do rozdania w ciągu życia Twoich myszoskoczków znalezienie domu dla wszystkich może być nie lada problemem.

Dojrzałe myszoskoczki mają ruję co 4-6 dni, zwykle wieczorem. Dodatkowo samice mają ruję zaraz po porodzie. Jest to typowe dla myszoskoczków, tak jak i dla wielu innych gryzoni. W czasie rui kopulują kilkukrotnie. Samice zwykle są w stanie rozmnażać się przez 18 miesięcy od osiągnięcia dojrzałości płciowej, a samce są płodne do końca życia. Nie jest to jednak sztywną regułą gdyż niektóre pary mogą mieć w życiu młode tylko raz, a niektóre znacznie więcej. Z wiekiem samice stają się mniej płodne i mają mniejsze mioty.

O ile nie ma się na celu zapobieżeniu powtórnej ciąży, samca nie powinno się odłączać od samicy. Odgrywa on ogromną rolę w wychowaniu młodych. Pomaga utrzymać młode w czystości, ogrzewa je, gdy samica wyrusza na poszukiwanie jedzenia, a także przygotowuje gniazdo. Jeśli jednak zależy Ci na zapobieżeniu kolejnej ciąży, pamiętaj, że po odłączeniu samca od stada, jego ponowne wprowadzenie do niego może być bardzo trudne.

Matka może wydawać się nieco brutalna wobec swoich młodych. Może "wykopywać" młode z gniazda, co jest naturalne i nie zagraża maluchom. Zaobserwować to można, gdy na przykład poprawia gniazdo. Po zrobieniu tego, co ma do zrobienia, przyniesie młode z powrotem do gniazda.

Samica może kilkukrotnie przenosić młode z jednego rogu do innego, szczególnie, gdy czuje się zdenerwowana lub się czegoś zlęknie. Zwykle po paru dniach takie zachowanie ustępuje i matka decyduje się na jedno miejsce, w którym będzie pielęgnować swoje młode. W czasie pierwszych dni rozwoju młodych nie powinno się niczego zmieniać w otoczeniu myszoskoczków. Nie należy czyścić zbiornika, przenosić go, ani nie dawać myszoskoczkom nowych zabawek, nawet tektury do gryzienia. Wszelkie zmiany mogą spowodować, że matka zajmie się doprowadzaniem wystroju do porządku, zamiast opiekować się młodymi.

Zanim weźmiesz młode na ręce musisz odczekać około tygodnia od ich narodzenia, gdy zaczną porastać futerkiem. W tym czasie warto zająć czymś rodziców, na przykład dając im coś do gryzienia. Musisz bardzo uważać, gdyż młode są jeszcze ślepe, ale nie przeszkadza im to w szybkim poruszaniu się i skakaniu. Upadek może być bardzo groźny i kończyć się urazami głowy. Ze zbiornika młode myszoskoczki należy wyjmować trzymając je w dwóch zamkniętych do siebie dłoniach. Oczywiście nie należy ich ściskać, jednak trzeba mieć pewność, że nie zdoła się wymknąć z rąk. Po wyjęciu nie należy ich unosić zbyt wysoko, ani trzymać nad powierzchnią, z której po upadku mogłyby się stoczyć i zrobić sobie krzywdę. W tym wieku nie należy wyjmować młodych ze zbiornika na zbyt długi okres czasu, gdyż rodzice, po spostrzeżeniu się, że któregoś z młodych brakuje, mogą się zaniepokoić. Młode w tym czasie chętnie będą obwąchiwać Twoją dłoń, co pomoże im przywyknąć do ludzkiej ręki.

Po 10-20 dniach młode są już pokryte futerkiem i można określić ich umaszczenie. W tym wieku młode zaczynają czuć się bardzo komfortowo na ludzkiej dłoni, mogą przysiadać na niej, myć się i próbować wczołgać się do rękawa, a nawet zasnąć. Można już częściej wyjmować młode z gniazda, jednak wciąż na nie długo, pamiętając, że mogą sobie wyrządzić krzywdę, gdyż nadal są ślepe i mogą upaść. W tym czasie nie powinno się wyjmować więcej niż dwójke młodych ze względu na to, że są już bardziej ruchliwe i trudno upilnować więcej zwierzątek.

Między 17. a 21. dniem życia otwierają się młodym oczy. Oczywiście nie następuje to jednocześnie, lecz może potrwać kilka dni zanim otworzą się wszystkim. Po otworzeniu się oczu młodych, przez kilka dni, należy zachowywać się bardzo ostrożnie. Zanim otworzą oczy, czują się bardzo zrelaksowane i spokojne na ręce, jednak po ich otworzeniu młode stają się płochliwe i są w stanie w mgnieniu oka znaleźć się na drugim końcu pomieszczenia. Świat staje się dla nich jasny, młode czują się zmieszane i zdenerwowane ilością nowych wrażeń. Po otworzeniu oczu przestają też rozpoznawać ludzi, którzy stają się dla małych myszoskoczków gigantami i przestają kojarzyć ich z ciepłem rąk. Ważne jest, aby na tym etapie rozwoju wciąż utrzymywać kontakt z młodymi. Należy je kilka razy dziennie wyjmować z klatki na nie więcej niż 2 minuty, pojedynczo, zamknięte w obu dłoniach, aby uchronić je przed upadkiem.

Po 24. dniu życia młode znów stają się przyjaźnie nastawione wobec opiekuna, znowu stają się spokojne i zrelaksowane na dłoni i nie trzeba się już obawiać, że spadną. W tym wieku można spróbować trzymania ich w czasie, gdy są najbardziej aktywne, czyli rano. Połóż rękę na dnie zbiornika i pozwól myszoskoczkom wspinać się po niej. Delikatnie podnieś rękę, a jeśli myszoskoczek zeskoczy połóż ją ponownie na podłożu, delikatnym ruchem. Gdy je wyjmiesz, daj im chwilę wolnego czasu, potem włóż je z powrotem. Po chwili będziesz mieć sznur myszoskoczków wspinających się po Twojej ręce i siadających na ramieniu. Jeśli będą tak robić rodzice, młode podążą za nimi.

Około trzeciego tygodnia życia młode zaczynają jeść stały pokarm. Wciąż jednak potrzebują mleka matki, aż do około 5 tygodnia życia. Odstawianie od pierwsi to stopniowy proces, który trwa około dwóch tygodni. Czasami podczas odstawiania od piersi któreś z młodych może się nabawić infekcji dróg oddechowych. Należy ten problem potraktować bardzo poważnie. Objawami są ciężki oddech, klikające odgłosy, zmierzwione futerko, szkliste oczy, kościsty ogon, utrata wagi oraz stronienie od innych młodych z miotu. W takim przypadku najlepiej zasięgnąć porady lekarza weterynarii.