Nieznane ARBORETUM w Karnieszewicach. - Astra28 - Strona HOBBYSTYCZNA
Menu główne:
POŁOŻENIE.
Arboretum w Karnieszewicach znajduje się przy drodze ze wsi Karnieszewice do Wierciszewa, w pobliżu torów kolejowych Koszalin-Słupsk w oddz. 25 b Leśnictwa Kamionka. Ma powierzchnię 4,75 ha. Jadąc z Koszalina należy skręcić w lewo na wzgórzu tuż za szklarniami Kombinatu Ogrodniczego w Karnieszewicach. Następnie pojechać prosto ok 3-4 km. Arboretum znajduje się w oddziale 25b, który kształtem zbliżony jest do prostokąta. Dłuższy jego bok przylega do torów linii kolejowej Szczecin-Gdańsk. W części południowo-zachodniej arboretum przylega do szosy, od południa graniczy z drogą leśną.
Rzeźba terenu arboretum jest dość urozmaicona. Jego główną osią jest aleja daglezjowa. W części środkowej i północnej ogrodu teren jest równinny, w części południowej falisty. W tej właśnie części, w głębokim jarze, przepływa niewielki strumień, wokół którego znajdują się trasy, na których rosną liczne gatunki roślin zielonych i krzewów.
Warunki klimatyczne, na które składają się głównie stosunki termiczne i wilgotnościowe są dla tego obszaru bardzo korzystne jeżeli chodzi o aklimatyzację gatunków obcego pochodzenia. Świadczy o tym nie tylko obfitość gatunków ale i ich imponujące rozmiary.
HISTORIA.
Arboretum w Karnieszewicach powstało w 1881 r., z okazji zjazdu Pomorskiego Towarzystwa Leśnego. Potwierdzeniem tego jest kamień pamiątkowy tegoż Towarzystwa, znajdujący się w północno-zachodnim narożniku jego terenu, w pobliżu przejazdu kolejowego. Istotnym dowodem jest także wiek daglezji zielonej, rosnącej w arboretum, określony w czasie inwentaryzacji w 1991 r. na 110 lat, ustalony na podstawie rocznych przyrostów. Za twórcę tego ogrodu uważa się wybitnego naukowca, leśnika Schwappacha.
W okresie powojennym arboretum przez wiele lat było zaniedbane. Nie interesowały się nim ośrodki badawcze. Dopiero lata 60. XX w. przyniosły pozytywne zmiany. Dość późno, bo dopiero w latach 80. XX w. pewne zainteresowanie tym terenem wykazało PTTK z Koszalina, organizując np. rajdy piesze do arboretum.
Latem 1995 r. zlikwidowano stare ogrodzenie arboretum, wykonane z żerdzi, a na to miejsce postawiono solidne, z siatki aluminiowej, na silnych słupach drewnianych. Przez arboretum przebiega aleja daglezjowa, od strony szosy zakończona drewnianą bramą z napisem ARBORETUM.
CEL ZAŁOŻENIA.
Arboretum w Karnieszewicach powstało w czasie, gdy leśnicy drugiej połowy XIX w. tworzyli ekonomiczne podwaliny funkcjonowania gospodarstwa leśnego. Próbowano wówczas wprowadzić do doświadczalnictwa leśnego, a następnie do praktyki leśnej takie gatunki obcego pochodzenia, których parametry przyrostu i osiągane ostateczne wielkości dawały nadzieję na intensyfikację produkcji drzewnej z jednostki powierzchni. Arboretum Karnieszewickie zostało założone niewątpliwie również w celu badań nad aklimatyzacją, rozwojem i możliwościami produkcyjnymi gatunków drzew obcego pochodzenia.
Szczególnie duże nadzieje wiązano wówczas z daglezją zieloną odkrytą w Ameryce Północnej przez szkockiego botanika Dawida Douglasa, który w 1827 r. sprowadził ją i upowszechnił w angielskich parkach.
SKŁAD GATUNKOWY ARBORETUM.
Daglezja w swojej ojczyźnie dorasta do 100 m wysokości, cechuje się szybkim przyrostem i stąd była obiektem dużego zainteresowania leśników niemieckich. Na Pomorze, w okresie pomiędzy latami 1880 r. a 1884 r. sprowadzono pewne partie jej nasion i założono powierzchnie próbne. Przypuszcza się, że znajdujące się w arboretum daglezje pochodzą właśnie z tychże partii.
Poza daglezją do badań w arboretum posadzono szereg innych gatunków jak: jodła kalifornijska, tulipanowiec, buk pospolity strzępolistny, kasztan jadalny, choina kanadyjska, jesion pensylwański, bluszcz polski, kalina koralowa, mahonia, tawuła japońska, wawrzynek wilczełyko i inne. Jest tu ponad 1.400 drzew, których objętość wynosi prawie 2.000 m3. Daglezje dochodzą do ponad 40 m wysokości i 4 m obwodu w pierśnicy.
RUCH TURYSTYCZNY.
Bliskie sąsiedztwo miasta Koszalina i dużych ośrodków wczasowych Mielna, Unieścia i Łazów gromadzą w sezonie letnim liczne grupy turystów, którzy w tutejszych lasach oprócz niezapomnianych chwil w obcowaniu z przyrodą mogą nazbierać duże ilości jagód i grzybów. Arboretum jest prawie zupełnie nieznane, wymaga lepszego oznakowania przy drogach dojazdowych. Szczerze zapraszam wszystkich do odwiedzenia tego florystycznego skarbu Pomorza Środkowego. Przebywając w arboretum szanujmy zastany ład i piękno otaczającej przyrody. Dzięki temu kolejne pokolenia będą miały szansę je podziwiać.
PAMIĄTKOWE DĘBY: PAPIESKI I KATYŃSKI.
29 kwietnia 2009 r. Rodzina Katyńska z Koszalina dokonała w Arboretum Nadleśnictwa Karnieszewice uroczystego posadzenia Dębu Katyńskiego. W ten sposób członkowie stowarzyszenia postanowili uczcić pamięć o Polakach zamordowanych w 1940 r. w Katyniu. Po posadzeniu dębu, odsłonięto tablicę pamiątkową o treści: "Pamięci Katynia 1940 r. Rodzina Katyńska z Koszalina 2009 r." Dąb Katyński rośnie nieopodal posadzonego w 2006 r. Dębu Papieskiego.
Dąb Papieski został posadzony 21 kwietnia 2006 r. przez leśników Nadleśnictwa Karnieszewice. Dąb ten został wyhodowany z żołędzi najstarszego w Polsce Dębu Chrobry. Żołędzie poświęcił w dniu 28 września 2004 r. Ojciec Święty - Jan Paweł II - podczas pielgrzymki leśników polskich do Watykanu z okazji 80-lecia Lasów Państwowych.
Te dwa rosnące obok siebie dęby będą przez wieki przypominały zwiedzającym o tragedii ludobójstwa dokonanej przez Rosjan podczas ostatniej wojny na Polakach i o naszym Wielkim Rodaku - Papieżu Janie Pawle II.
STANOWISKO DAGLEZJI ZIELONEJ.
Opuszczając arboretum warto pojechać dalej przez przejazd kolejowy i zaraz za nim skręcić w lewo, w drogę szutrową. Po kilkuset metrach, tuż przy drodze, po prawej stronie, zauważymy pomnikowe daglezje zielone. Miejsce oznakowane jest tablicą informacyjną. Jest to miejsce warte zatrzymania się i podziwiania pięknych, olbrzymich drzew.
DAGLEZJA ZIELONA (Pseudotsuga menziesii) - zimozielone drzewo iglaste pochodzi z gór zachodniej części Ameryki Północnej od Kolumbii Brytyjskiej do Kalifornii. W lasach Europy jest uprawiana na dużą skalę. Dochodzi do ponad 50 m wysokości, kwitnie w kwietniu, a owocuje we wrześniu. Pień jest gruby, raczej prosty u dołu nierozwidlony. Korowina - gładka z pęcherzami żywicy, szarawo-zielona, a z upływem lat z grubą warstwą spękanego korka staje się czerwonawo-brązowa. Korona - wąsko-stożkowata, z upływem lat spłaszczona na szczycie, konary w regularnych piętrach. Liście - ustawione spiralnie na pędach, ale rozłożone na dwie strony, długości 2 do 3,5 cm, igłowate, ciemno-zielone z dwoma białymi pasmami od spodu, bez ogonków. Szyszki - zwisają, wąsko-jajowate dłogości od 5 do 10 cm dojrzewają w roku kwitnienia, łuski nasienne są okrągławe, łuski wspierające 3-zębne, wystają daleko. Nasiona - zgrupowane po dwa na łusce nasiennej, ze skrzydełkami.
Kontynuując podróż można pojechać dalej drogą szutrową aż do drogi asfaltowej. Na asfalcie skręcić w lewo i jechać prosto w kierunku Skibna i Sianowa, dojeżdżając do drogi krajowej nr 6.
